"Film powinien zaczynać się od trzęsienia ziemi, potem zaś napięcie ma nieprzerwanie rosnąć."

Jak już cytujesz to rób to poprawnie.

Auć zabolało,sorry cytowałem to co mniej więcej zapamiętałem

Jednak, dziwnym trafem, z obejrzanych 17 filmów Hitchcocka, praktycznie nie znalazłem takiego, który odpowiadałby temu schematowi. No, może trochę w "Wyznaję". Większość rozpoczyna się bardzo spokojnie.

Początek filmu wcale nie musi oznaczać pierwszych minut jak w przypadku "Liny", "Złodzieja w hotelu", "Łodzi ratunkowej", "Kłopotów z Harrym" czy "Vertigo". Może to być nieco później jak np "Północ - północny zachód", "Człowiek, który wiedział za dużo" czy "Niewłaściwy człowiek" :)

Nawet nie tyle o początek mi chodzi, co o brak jakiegoś konkretnego łupnięcia. Nie zarzucam nic filmom Hitcha, ale ta jego recepta mi w ogóle do jego filmów nie pasuje. Owszem, napięcie rośnie, ale bardzo stopniowo.

Bo może oczekujesz zbyt mocnego "łupnięcia". Pamiętaj ze jego filmy powstawały w czasach cenzury i nie mógł sobie na wszystko pozwolić. Wtedy potrafiono czepiać sie o dosyć śmieszne rzeczy z perspektywy teraźniejszości. Na przykład w Psychozie chcieli usunąć z dialogów słowo transwestyta, ponieważ uważali ze jest obraźliwe i niestosowne, podczas gdy był to termin powszechnie używany i widniejący w słownikach. Zauważ że stare horrory jak king Kong czy Frankenstein nikogo już raczej nie przestraszą ale dalej są uważane za jedne z najlepszych w swoim gatunku. Jeśli dziś człowiek widzi w filmach tyle przemocy, brutalności i mocnych scen, to faktycznie może uznać ze filmy Hitcha są dosyć lekkie na nasze czasy. Najwyraźniej wielu z nas uodporniło się na makabrę :)