Na początku jest lekki chaos, ponieważ fabuła rozwija się dwutorowo i widz może czuć się troszeczkę zdezorientowany. Z jednej strony starsza pani, jak się okazuje milionerka szuka swego dawno zaginionego opiekuna, któremu planuje przekazać swój majątek. Wynajmuje w tym celu parę oszustów. Z drugiej śledzimy podejrzane interesy jubilera i jego kochanki.
Z czasem oczywiście te dwa wątki się połączą, a wszystkie elementy skomplikowanej układanki zgrabnie wskoczą na swoje miejsca.
Nie jest to jakieś wybitne osiągnięcie Hitchcocka, ale mówienie o "Intrydze rodzinnej" jedynie jako 'ostatni, średnio udany film mistrza suspensu' wydaje się jednak niesprawiedliwe. Bo to całkiem smaczny kąsek, charakterystyczne dla Hitchcocka połączenie thrillera i komedii, rodzaj zabawy z widzem i zabawy klasycznymi motywami i schematami, którą Hitchcock preferował już od czasów "Rear Window".
Oczywiście, jak to u Hitchcocka, jest sporo nielogiczności, nieprawdopodobnych sytuacji i zbiegów okoliczności, a także 'kontrolowanej' niedbałości technicznej, jednakże uważam "Intrygę rodzinną" za godne pożegnanie mistrza z kinem i z widzami.